Uncharted – Kensington

[Jeroen de Rooij]

No one knows just what to say.
It’s like we’re in uncharted territory
No one knows the proper way
It’s like the ground has fallen from under me

And all sensible words,
all sensible hearts,
oh, where do they go?
And why do they leave us now?

And if I could go back again
I’ll go back again
If the worst is happening,
how does anything work?
Now let me please go back again
I’ll go back again

No one knows
what part to play
It’s like we’re in uncharted territory.
No one knows another way
It’s like all grace in life has parted from me

And all sensible words,
all sensible souls
oh, where do they go?
And why do they leave us now?

And if I could go back again
I’ll go back again
If the worst is happening
how does anything work?
Now let me please go back again
I’ll go back again

And all the sensible words
all the sensible hearts
keep calling for course,
a heading or buoy.
Could the end be a start?
All sensible souls
oh, where do they go?
And why do they leave us now?

And if I could go back again
I’ll go back again.
The worst is happening,
how does anything work?
Now let me please go back again.
I’ll go back again.
And if I could go back again,
I’ll go back again.
The worst is happening.
How does anything work
Now let me please go back again.
I’ll go back again!

No one knows just what to say.
It’s like we’re in uncharted territory.

Vertaling

 

Niemand weet iets te zeggen.
We zijn op onbekend terrein.
Niemand weet de juiste manier
Het is alsof de grond onder mijn voeten is verdwenen.

Alle mooie woorden,
alle meevoelende harten
Waar zijn ze gebleven?
En hoe laten ze ons achter?

Als ik terug kon gaan,
dan zou ik teruggaan.
Als het ergste gebeurt,
hoe werkt alles dan?
Laat me alsjeblieft teruggaan.
Ik wil terug.

Niemand weet
welke rol aan te nemen.
Alsof we op onbekend terrein zijn. Niemand weet een andere manier
Alsof er geen genade meer is voor mij

Alle mooie woorden,
alle meevoelende harten,
waar zijn ze gebleven?
En hoe laten ze ons achter?

Als ik terug kon gaan,
dan zou ik teruggaan.
Als het ergste gebeurt,
hoe werkt alles dan?
Laat me alsjeblieft teruggaan.
Ik wil terug.

Alle mooie woorden,
alle meevoelende harten,
ze blijven vragen
om een richting, een ijkpunt.
Kan het einde een nieuw begin zijn?
Alle dierbare zielen,
waar zijn ze gebleven?
En hoe laten ze ons achter?

Als ik terug kon gaan,
dan zou ik teruggaan.
Als het ergste gebeurt,
hoe werkt alles dan?
Laat me alsjeblieft teruggaan.
Ik wil terug.
Als ik terug kon gaan,
dan zou ik teruggaan.
Het ergste is gebeurd.
Hoe werkt alles?
Laat me alsjeblieft teruggaan.
Ik wil terug!

Niemand weet iets te zeggen.
We zijn op onbekend terrein zijn.

[Jeroen de Rooij]

“Kensington schreef dit nummer na het overlijden van een vriend. Dit nummer gaat over de leegte die je op zo’n moment voelt. Niemand ontkomt in het leven aan dat soort situaties, van ziekte, verlies en verdriet. En niemand heeft je ooit verteld hoe je om moet gaan met zo’n situatie. Die onwetendheid spreekt voor mij uit dit nummer. En daar tegenover ook de hoop, later in het nummer: kan het einde ook een begin zijn? Voor mij gaat dit nummer niet alleen over de intense leegte, maar juist ook over dat sprankeltje hoop, de liefde en vriendschap.”

[Auteur]

Berichten