Running up that hill – Kate Bush
Stel je voor dat je de mogelijkheid had om een dag in de schoenen van een ander te staan. Zou je dat aanbod accepteren? Zou je het aandurven om de wereld vanuit het perspectief van een ander te bekijken? Dat is de vraag die Kate Bush stelt in Running Up That Hill.
In dit nummer zingt ze over onbegrip dat bestaat tussen de twee geliefden, die niet van elkaar weten hoe ze over bepaalde dingen denken of voelen en elkaar daardoor pijn doen. Door woorden die verkeerd aankomen bij de ander doen ze elkaar onbedoeld pijn. Ze verplaatsen zich niet in de ander, maar blijven vanuit hun eigen perspectief kijken en denken. Je zou haast denken dat ze geen empathie hebben, maar dat is het probleem volgens mij niet. Volgens mij gaat het er veel meer om dat ze niet naar elkaar luisteren, vast blijven houden aan hun eigen ideeën en niet van plan zijn die te veranderen.
Zodoende maakt de zangeres een deal met God. De deal is simpel: de plaatsen van de twee worden omgewisseld. Ze komen dus letterlijk in elkaars schoenen te staan en worden gedwongen de wereld vanuit een ander perspectief te bekijken. En door de verwisseling zouden ze elkaars problemen beter begrijpen, weten wat er pijn doet, wat ze aan zichzelf moeten veranderen om beter met elkaar te kunnen leven. Het refrein van het lied laat zien wat voor positieve uitwerkingen zo’n verwisseling heeft. Is het in eerste instantie nog onmogelijk om de weg, heuvel/berg en het gebouw op te rennen, is dit na de zin “Let’s exchange the experience” geen probleem meer. Het gaat dan moeiteloos.
Ook in de Bijbel zijn er zulke verwisselingen. Een van de meest indrukwekkende is die van Saulus, de vervolger van de Christenen, die door blindheid getroffen wordt en tot inkeer komt. Als hij weer kan zien, verandert hij in Paulus en wordt een verkondiger van het evangelie. Hij wordt door zijn blindheid gedwongen om het andere perspectief in te nemen en komt zo tot nieuwe inzichten.
Het is altijd lastig om, als je ergens heilig van overtuigd bent, te blijven kijken vanuit het andere perspectief. Veel makkelijker is het om te proberen de ander van zijn of haar ongelijk te overtuigen. Maar niemand heeft de waarheid in pacht. Het belangrijkste is om in gesprek te blijven, respect voor elkaar te hebben, te denken vanuit de ander en te durven toegeven dat deze ook gelijk kan hebben. Alleen zo kunnen we met elkaar samenleven en rennen we de heuvel op, “with no problems”.
Chris Flinterman is Researchmasterstudent Duitse literatuur aan de Universiteit Leiden. Daarnaast zelfbenoemd muziekprofessor met een erg brede smaak: van ABBA tot ZZ Top en alles wat daartussen ligt. Op Twitter te volgen als: @CFlinterman. Blogt verder op 33.45fm over oude rock ‘n roll.
