Highway to Hell

I’m on the Highway to Hell???

Er zijn verschillende liedjes waarbij je in eerste instanties vraagtekens plaatst als het gaat om het gebruik in een Top2000-kerkdienst. Highway to Hell van AC/DC zal voor de meesten tot die categorie behoren. Maar zou het kunnen?

Laten we in dit geval beginnen met het bekijken van het refrein, dat eigenlijk alleen uit die ene bekende zin bestaat: “I’m on the highway to hell”. Meteen valt al op dat hier niet ‘a highway’, maar ‘the highway’ gezongen wordt. Dat betekent dat het hier om een specifieke weg gaat – in dit geval gaat het om de Canning Highway. Deze weg begon in Fremantle, de woonplaats van toenmalig zanger van AC/DC Bon Scott, en eindigde bij The Raffles, een café, of, beter gezegd, een plaats waar in de jaren ’70 de rock ’n roll ten volste geleefd werd en de drank rijkelijk vloeide. Vlakbij het café was er een steile helling, waarover de Canning Highway liep, en een kruispunt, waar veel ongelukken gebeurden. Vrij letterlijk wordt dat ook genoemd: “No stop signs, speed limit / Nobody’s gonna slow me down”.

Maar waar gaat de rest van het lied dan over? Eigenlijk is dat vrij banaal: de zanger is op weg naar The Raffles, om met zijn vrienden te feesten. Daarbij maakt hij duidelijk dat hij niets anders wil en ook niets nodig heeft: “Don’t need reason, don’t need rhyme”. In het tweede couplet verwijst Bon Scott dan nog naar zijn eigen situatie: “Hey Satan, paid my dues / Playing in a rocking band / Hey mama, look at me / I’m on my way to the promised land, whoo!” Als hij hier Satan aanspreekt, zit daar niet een duivels idee achter: hij laat weten dat hij hem niets schuldig is en dus ook niet nodig heeft; hij heeft immers wat hij wil. Hij speelt in een band en is op weg naar de plaats waar hij wil zijn, het ‘beloofde land’.

Terug naar de vraag die ik aan het begin stelde: zou je het nummer kunnen gebruiken in een Top 2000 kerkdienst? Dit lijkt een lastig geval, maar er zijn zeker mogelijkheden. Want gaat het hier eigenlijk wel om slecht of zondig gedrag, zoals de titel in metaforische zin lijkt te suggereren, en niet gewoon om genieten? En wanneer wordt genieten van iets eigenlijk zondig? En als het om dan om dat thema gaat, is de link naar Sodom en Gomorra snel gelegd. Kortom: er zijn mogelijkheden. En anders is er altijd nog de tegenhanger: de Stairway to Heaven.