Fragile van Sting

Er zijn liedjes die actueel blijven en steeds weer opduiken, bijvoorbeeld omdat ze een ijzersterke tekst hebben. Tot deze categorie kan zeker ook het nummer Fragile van Sting gerekend worden, dat in deze tijd een geheel nieuwe lading krijgt.

Sting schreef het nummer in 1987, nadat Ben Lindner, een vrijwilliger voor het American Peace Corps in Nicaragua door de Contra’s vermoord werd. Dat betekent echter niet dat het lied niet al vele malen een andere lading gekregen heeft. Zo werd het na de aanslagen van 11 september populair en speelde Sting het in 2016 bij de heropening van de Bataclan in Parijs, waar in het jaar ervoor een terroristische aanslag was geweest. Een lied met een universele waarde dus.

In de openingsstrofe van het lied gaat het expliciet om geweld: beschreven wordt hoe er altijd bloed zal vloeien als onze huid geraakt wordt door het staal van kogels en dat, hoewel de regen het bloed zal wegspoelen, er altijd een wond in ons geheugen zal blijven. Sting zingt expliciet dat geweld geen zin heeft: “That nothing comes from violence and nothing ever could”. Tot zover lijkt het lied vooral betrekking te hebben op geweld, aanslagen, oorlogen, waarin mensen elkaar deze dingen aandoen.

Toch wordt het nummer universeler en tot een oproep om het leven te koesteren. “Lest we forget how fragile we are”, zingt Sting. Laten we niet vergeten hoe fragiel we zijn. Een mooie zin, waar eigenlijk de hele essentie van het leven in gevat wordt. We zijn kwetsbaar, het leven is fragiel. En juist met die kwetsbaarheid worden we nu geconfronteerd. Dat is lastig. Moeilijk te accepteren wellicht, zeker als de mensen die we liefhebben geraakt worden. Sting verwoordt dat op bijzonder mooie wijze: “On and on the rain will fall / Like tears from a star / On and on the rain will say / How fragile we are”. Kwetsbaarheid kan pijn met zich meebrengen, tranen om verlies.

Ook in de Bijbel komt die kwetsbaarheid vaak voorbij. Al in het Oude Testament blijkt de mens niet onschendbaar, maar de indringendste kwetsbaarheid is voor mij toch Jezus in de Hof van Getsemane. Hij weet dat Hij gaat sterven en is zich daardoor nog meer bewust van het feit dat het leven fragiel is. Maar daar toont Hij ook iets waar we hoop uit kunnen putten. Want in die kwetsbaarheid geeft Hij zich volledig over aan God. Volledige overgave aan de situatie, leven in vol vertrouwen op de Heer. Een mooie maar ook lastige gedachte – zeker als je, net als ik, de controle niet wilt verliezen. Maar hier blijkt dat kwetsbaarheid ons dichterbij God kan brengen.

Wellicht hoeven we ons ook niet volledig overgeven, zolang we ons tenminste maar bewust zijn van onze kwetsbaarheid. Er zit een element van nederigheid in, maar ook van liefde. Want wie zich bewust is van iets dat kwetsbaar is, gaat er voorzichtiger mee om. En het kan volgens mij nooit kwaad om ons bewust te worden hoe bijzonder ons leven – en dat van anderen – eigenlijk is.