Magnificent (She Says)
Goed leven, hoe doe je dat? Jezus zegt in Matteüs 18 dat je net zo als een kind moet zijn. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Want dat vraagt nogal wat van je.
Naar mijn idee illustreert het lied Magnificent (She Says) van Elbow erg goed hoe het is om als een kind te zijn. Het lied speelt zich af op een strand, waar een fles aanspoelt. Dat beeld vind ik al mooi gekozen, want er spreekt hoop uit. Wie heeft er vroeger niet gedroomd van een fles die met een boodschap zou aanspoelen op het strand? De kans was realistisch gezien weliswaar klein, maar die hoop en het geloof dat het kon gebeuren waren er. Evenals dat je zou roepen en dat iemand ver weg je zou verstaan. Want alles was mogelijk, toch?
En op bijzonder subtiele wijze wordt er een kind in het lied geïntroduceerd: “Where the biggest questions meet/ with little feet stood in the sand”. Een kind is onwetend en vraagt daarom veel. Het wil proberen de wereld te begrijpen en kijkt op tegen volwassenen die veel beter lijken te weten hoe de wereld werkt. Kinderen zijn onbevangen, durven alles te vragen en kennen nog geen bezwaren – alles is mogelijk. Wie een kind vraagt wat het later wil worden, kan antwoorden als astronaut, profvoetballer of prinses verwachten. Volwassenen zien vooral de praktische bezwaren, zoals het volgen van een opleiding of kwalificaties die niet goed zijn. Zijn als een kind betekent onbevangen in het leven staan.
Het meisje in het lied van Elbow vindt een stukje glas en ziet er een saffier in. Ook dat doen kinderen: ze hebben een andere kijk op de wereld, waardoor kleine dingen bijzonder worden. Waar de meeste mensen bij dat stukje glas de gevaren van scherpe randen zien of het herkennen als een voorbeeld van zwerfafval, ziet een kind er de schoonheid van in. Juist door die blik hebben ze een groot geloof; ze durven aan te nemen dat dat stukje glas iets bijzonders en waardevols is. Sterker nog, als dat stukje glas in hun ogen een saffier is, dan is het ook een saffier.
Het refrein laat wat mij betreft ontzettend sterk zien hoe bijzonder kinderen zijn: “And there she stands/ Throwing both her arms around the world/ The world that doesn’t even know/ How much it needs this little girl // It’s all gonna be magnificent, she says /It’s all gonna be magnificent”. Ze geeft zich volledig over aan de wereld en omarmt deze. Ze ziet niet de lelijke kanten van het leven, niet alle problemen, ellende en narigheid die je tot wanhoop kunnen drijven, ze neemt het leven zoals het is en geniet van het moment. De wereld weet in principe niet dat ze bestaat, want ze is slechts een van de miljarden mensen op deze aardbol, maar ze is, net als iedereen, een uniek persoon, geliefd en nodig.
Zijn als een kind betekent te zijn als iemand, die vol vertrouwen in het leven staat en ziet dat het fantastisch gaat worden. Erin gelooft. Zonder voorwaarden, zonder bezwaren. Simpelweg omdat het zo is: “It’s all gonna be magnificent.”
Chris Flinterman is Researchmasterstudent Duitse literatuur aan de Universiteit Leiden. Daarnaast zelfbenoemd muziekprofessor met een erg brede smaak: van ABBA tot ZZ Top en alles wat daartussen ligt. Op Twitter te volgen als: @CFlinterman. Blogt verder op 33.45fm over oude rock ‘n roll.
