I Still Haven’t Found What I’m Looking For
Iedereen die weleens iets kwijt is geweest, weet hoe moeilijk het kan zijn: zoeken. Want of het nu een bril of sleutels betreft, of als je juist niet precies weet wat je kwijt bent, de zoektocht kan flink wat tijd kosten. Er zit maar een ding op: in beweging komen.
Dat is ook precies wat er gebeurt in het lied I Still Haven’t Found What I’m Looking For van U2. De zanger beschrijft hoe hij de hoogste bergen beklom, door velden rende, kroop en stadsmuren beklom, enkel en alleen om bij iemand te zijn. Er is dus genoeg beweging aanwezig om te kunnen zoeken en om alle plaatsen waar hij komt aan een grondige inspectie te onderwerpen. En toch blijkt dat nog niet genoeg, want er wordt geconcludeerd dat hij nog niet heeft gevonden waar hij naar zocht.
Er is blijkbaar meer actie nodig dan enkel in beweging komen om iets te kunnen vinden. En dus gaat het nummer verder met de beschrijving hoe de zanger zoete lippen kuste en helende vingertoppen voelde. Hieruit zou te concluderen zijn dat de zanger liefde zoekt, zeker omdat hij daarna zingt dat zijn verlangen brandde als vuur. Maar ook dat lijkt niet het geval, want hoewel hij zich zowel inlaat met engelen en de duivel, waardoor hij eenzaamheid ervaart, kan hij nog steeds niet vinden wat hij zoekt.
Het lijkt erop dat de twijfel hier een hele sterke rol speelt. De zanger zoekt geborgenheid, een stilling van zijn verlangen, maar weet niet waar hij dat kan vinden. Ook in het laatste couplet, als hij refereert aan Bijbelse scenes van bevrijding, waarvan de duidelijkste de kruisiging van Jezus is, kan hij nog niet vinden wat hij zoekt: hij blijft rennen en doorzoeken.
De zanger heeft in het geloof wel redding gevonden, maar blijft twijfelen en doorzoeken. De twijfel leidt er wellicht ook toe dat hij niet precies weet waarnaar hij op zoek is. Is het zekerheid, geborgenheid, een stilling van het verlangen, redding, of wellicht iets anders, waar hij de vinger niet op kan leggen? Hij weet het niet, dus blijft hij zoeken.
Dat is waarschijnlijk ook het verstandigste: blijven zoeken, ook al is het niet zeker wat je zoekt. Want zoals het spreekwoord al zegt: wie zoekt, die vindt. En dan zou het zomaar kunnen zijn dat datgene wat je zoekt al die tijd al binnen handbereik was, net als die sleutels die je soms kwijt bent.
Chris Flinterman is Researchmasterstudent Duitse literatuur aan de Universiteit Leiden. Daarnaast zelfbenoemd muziekprofessor met een erg brede smaak: van ABBA tot ZZ Top en alles wat daartussen ligt. Op Twitter te volgen als: @CFlinterman. Blogt verder op 33.45fm over oude rock ‘n roll.
